Порчаи бозӣ барои харита

Паркҳои фароғатӣ – ин ҷои махсусест, ки одамон метавонанд вақти озодашонро дар он бо хурсандӣ гузаронанд. Вақте одамон ба паркҳои фароғатӣ мераванд, на танҳо атраксионҳо онҳоро ба худ ҷалб мекунанд, балки маҳсулот ва ашёи зиёде, ки барои фурӯзон кардани муҳити ин намуди фароғат дар ин ҷо фурӯхта мешаванд, низ муҳими воқеият мебошанд. Ин мақола ба баъзе аз маҳсулот ва ашёи фурӯши дар парки фароғатӣ диққат медарорад.

Дуюм, фурӯши хӯрок ва нӯшокии гуногун дар парки фароғатӣ нақши муҳим дорад. Гуриаҳои гарм, пицца, хӯриши тозаву ширинӣ – ин танҳо як қисми нонҳои хӯрдании боэътибори парков байни меҳмонон мебошад. Ба ин замина, нӯшокиҳои хунук, аз қабили содасозҳои гуногун ё оби мева, ташвиқ мекунанд, ки дар ҳаво рақобат кунанд. Чикен, ки дар хона хӯрдан нест, моди мураббӣ ва ширкати хӯроки ватаниро бо хӯрдани наҳорӣ ё пайванд карданро пешкаш мекунад.

Севум, шенҳое, ки барои хотираҳои ширини меҳмонон муфиданд, чун матоъҳои печдошташуда, дюкаи дуризу ва ё рамзҳои менамуданд, низ барои фурӯш дар дастрас мебошанд. Меҳмононе, ки хостанд ба хурсандии рӯз ва ё шенанҳои фароғатии парки хизмати худро ёд расонанд, метавонанд ин ашёро харида, бо худашон гирифтани хотираҳои боздид ва саҳнаҳои фасеҳ бовафо бошанд.

Агар шумо хостед, ки баъзеи зебоиҳои ин корро бо хати шафқат ва фароғатӣ бадал намоед, варди парки фароғатӣ шавед. Ин фурсат, ки ҳудуд ва хурсандии оलाई оламро ёдрас мекунад, дар ҳолати хурсандии шадид ё шенанҳои гардишгарии фароғатӣ бо шумо ҳамеша хоҳад буд.